Мікалай Андрэевіч Кліменка нарадзіўся 26 студзеня 1923 г. у станіцы Старашчарбакоўская Краснадарскага краю, багатай не толькі ўрадлівай глебай, але і моцным казачым родам, які захаваў традыцыі вернасці Айчыне. Гэтыя якасці з ранняга дзяцінства ўвабраў у сябе Мікалай Кліменка. Пасля заканчэння 10 класаў у 1940 г. ён паступіў у Саратаўскае ваеннае танкавае вучылішча. Стаць танкістам было яго патаемнай марай. Праз год пачалася Вялікая Айчынная вайна.

У ліпені 1941 г. Мікалай Кліменка быў накіраваны на фронт у якасці стралка-радыста ў танку. У першых жа баях пад Смаленскам баявая машына была падбіта. Камандзір танка і салдаты загінулі, а Мікалай і механік цяжка кантужаны, страцілі прытомнасць. Калі ачуліся, былі ўжо ў палоне. Калона палонных савецкіх байцоў ішла па дарозе ў бок Беларусі. Выбраўшы момант, Мікалай Кліменка вырваўся з акружэння канваіраў і пабег, услед засвісталі кулі, але яны яго не дасягнулі. Аднак неўзабаве на лясным узлеску нарваўся на нямецкую стралковую часць, зноў апынуўся ў палоне.

Надзея Сямёнаўна Бабкова нарадзілася 22 лютага 1918 г. у в. Хамінка Чэрыкаўскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Касціковіцкага раёна Магілёўскай вобласці). У 1931 г. закончыла сем класаў Касцюковіцкай школы і паступіла на аднагадовыя курсы пры Магілёўскім палітыка-асветніцкім інстытуце. У 1932–1936 гг. вучылася на бібліятэчным факультэце Магілёўскага палітасветінстытута.

Пасля заканчэння інстытута Надзея Бабкова была накіравана ў г. Мазыр на пасаду загадчыка гарадской бібліятэкай. У ліпені 1938 г. пераведзена ў Мазырскі абласны аддзел народнай адукацыі інспектарам па бібліятэках. У снежні 1939 г. камандзіравана Наркамасветам у г. Брэст, дзе працавала інспектарам па бібліятэках абласнога аддзела народнай адукацыі.

Уладзімір Міхайлавіч Талкачоў нарадзіўся 14 сакавіка 1918 г. у в. Ветухны Чэрыкаўскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Касцюковіцкага раёна Магілёўскай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1933 г. закончыў школу калгаснай моладзі, працаваў у калгасе, у 1934 г. паступіў вучыцца на фельчара ў Магілёўскі медпалітэхнікум. У 1937 г. стаў студэнтам Мінскага медыцынскага інстытута. Пасля заканчэння двух курсаў быў прызваны ў Чырвоную армію.

           З лета 1941 г. на тэрыторыі акупіраванай Баранавіцкай вобласці (скасавана ў 1954 г., большасць тэрыторыі ўключана ў Брэсцкую вобласць) дзейнічалі падпольныя і партызанскія групы. У сувязі з масавым прытокам у рады партызан мясцовага насельніцтва, асабліва з мая 1942 г., групы колькасна выраслі. У другой палове 1942 г. у вобласці дзейнічалі 32 партызанскія атрады.

Аляксандр Іванавіч Самуйлік нарадзіўся 8 сакавіка 1908 г. у в. Махро Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у шматдзетнай сялянскай сям’і, быў трынаццатым дзіцём. Толькі ў пятнаццаць гадоў змог сын селяніна пайсці вучыцца грамаце. Але нядоўга працягвалася вучоба, хоць і быў Аляксандр адным з самых здольных вучняў – выключылі за нядобранадзейнасць.

Кацярына Дзям’янаўна Семянюк (у дзявоцтве Рабчынская) нарадзілася 29 кастрычніка 1922 г. у в. Кочышчы Ельскага раёна Палескай (цяпер Гомельскай) вобласціў шматдзетнай сялянскай сям'і.Сваёй маці Кацярына амаль не памятала — яна памерла ў маладым узросце.Усе клопаты па гаспадарцы дзеці дзялілі з бацькам.

Антыфашысцкія арганізацыі, камітэты дзейнічалі на акупіраванай нямецка-фашысцкімі захопнікамі тэрыторыі Беларусі, пераважна ў заходніх абласцях — Беластоцкай, Брэсцкай і Баранавіцкай. Ствараліся камуністамі, камсамольцамі і беспартыйнымі актывістамі. Многія антыфашысцкія арганізацыі ўзніклі па ініцыятыве былых членаў КПЗБ перш за ўсё ў тых раёнах, дзе ў перыяд панавання Польшчы актыўна дзейнічала партыйнае падполле. Антыфашысцкай арганізацыі ўласцівы выразная структура, высокая арганізаванасць, канспірацыя, сувязь з шырокімі слаямі насельніцтва.

У першыя дні Вялікай Айчыннай вайны ў Пінску, напярэдадні акупацыі горада, быў створаны першы партызанскі атрад пад камандаваннем В. З. Каржа, які 28 чэрвеня правёў першы бой з акупантамі. У Пінскай вобласці ў 1941–1942 гг. былі створаны партызанскія атрады імя С. М. Кірава, імя В. І. Чапаева, імя М. А. Шчорса, імя М. Ц. Шыша, В. А. Васільева, А. І. Дамброўскага, якія вялі актыўную ўзбронную барацьбу з нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

Сумбат Хачатуравіч Арзуманян нарадзіўся 17 лістапада 1917 г. у сяле Гюнекале (Чартар) Елізаветпольскай губерні (Нагорны Карабах). Закончыў 10 класаў (1938), паступіў у Бакінскі педагагічны інстытут на фізіка-матэматычны факультэт. Аднак 15 верасня 1938 г. са студэнцкай лаўкі прызваны ў Чырвоную армію, накіраваны ў Кіеўскую ваенную акругу.  У складзе 65-га кавалерыйскага палка 32-й кавалерыйскай дывізіі прымаў удзел у вызваленчым паходзе Чырвонай арміі на Заходнюю Украіну (1939) і ў Бесарабію (1940).

Кірыл Варфаламеевіч Смалюк нарадзіўся 15 красавіка 1907 г. у вёсцы Крыўляны Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. З ранніх гадоў пазнаў паднявольную працу, батрачыў у памешчыкаў. У час польскай акупацыі ўдзельнічаў у падпольнай рабоце за сацыяльнае і нацыянальнае вызваленне.